arkaya bakmamam lazım

geçmişim mi? hatırlamıyorum.o mu? bilmem, tanımıyorum.
hiç tanışmadım kendisiyle
ilk defa görüyorum.
evet, evet geleceğimde herşey
bak biraz dikkatli bakarsan sen de görürsün
o kocaman, parlak, büyüleyici ışığı sende gördün demi!
iştee bak geleceğim nasıl da güzel
işte tam orda bekliyor beni,
bir adım ötede, tek bir adım..
ama arkaya bakmamak lazım
neden mi?
öyle işte!!!
olmaz, yok yok olmaz arkama bakarsam yapamam
geriye gidemem zaten, geçmişimi gömdüm ben oraya
sen bak ama, kapkaranlık dimi!
kimse var mı? söylesene..
neden sustun! söyle lütfen..
yalnız oturmuş biri mi var. kim ki o?
ben tanımıyorum ordan kimseyi.
çok mu üzgün…
ağlıyor mu…
neden ağlıyor ki sorsana!
bana mı bakıyor, tanıyor mu beni…
yoksa o mu!
o mu kim? yok, yok öyle biri bir şey demedim.
ama ağlamasın söyle…
gitme mi diyor, bana mı?
gitme demez ki o
kendi zamanında çok gitti
ben hiç yapmadım ama o gitti
arkasına bakmadan gitti.
e tabi arkaya bakmamak lazım
o öğretti bunu bana.
şimdi nasıl gitme der ! ne hakla !
yaklaşmasına izin verme n’olur gelmesin.
o gitti, geri gelemez, hem gelse de artık ben yokum
gidiyorum bak ya da gittim çoktan.
çok mu pişmanmış…
affetmemi mi istiyor…
hangisini affedeyim peki
habersizce gidişlerini mi,
kuruyan gözlerimdeki sızıyı mı,
yoksa son çırpınışlarımı umursamayışını mı??
hangisini affetmemi arzu eder.
ya da bunu benden hangi yüzle ister.
bittiğini söylermisin ona
tek adım kaldı artık sona
o gittiğinde bitmemişti belki
ama benim gidişimle herşey bitti…
kim mi o?
bilmiyorum, tanımıyorum.. daha önce de dedim ya
hem nasıl tanırım
çokk karanlık orası bakamam
geçmişime bakamam
geleceğimde şimdi gözlerim
baksana ne kadar güzel!!
kessin artık şu fısıldamalarını
duymak istemiyorum
elveda da demicem.
boşuna beklemesin!
ama sana elveda yalnızlığım
hep yanımda oldun
karanlık gecelerimdeki tek ışığımdın.
artık ona gidebilirsin.
ama sus sakın söyleme gitçeğimi,
sessiz sedasız olmalı
arkama bakmadan
habersizce,
ve tek adımla…