Bekle Beni Sevgilim [ Harry Potter hayran hikayesi. ]

Dışarıda hafif hafif yağmur yağıyordu.Yaşlı adam aynanın karşısına geçmiş kendisine bakıyordu.Sanki ruhunun derinliklerini,ne hissettiğini görmek istermişcesine gözlerine,kendi gözlerinin içine bakıyordu,orada birşeyler arıyordu.
...Öylece aynanın karşısında durmuş gözlerinin içine bakıyordu.Kendi kendine mırıldandı;''Ne gördün onlarda da çekip gittin,ben neden göremiyorum?Merlin aşkına bu yaşadığım neydi şimdi?
Yaşlı adam hâlâ aynanın karşısındaydı,Hâlâ aradığını bulamamışcasına kendi gözlerine bakıyordu.
---Neden?Ne gördün de gittin?Kendi kendine mırıldandı.
Azsonra kapı açıldı,içeriye kahverengi buklelere sahip,masmavi gözlerinden hüzün okunan,genç ama vakur bir kadın girdi.Uzun boyluydu.Çok asil duruyordu,başı çok hafif öne eyikti.Etrafa bakındı ve yaşlı adamı fark etti,yüzüne sahte bir tebbessüm yerleştirerek yanına yaklaştı;
---Ne o babacığım,hâlâ kıravatınla mı uğraşıyorsun?Narin,uzun parmaklı elleriyle kıravatı kavradı,birkaç dakika sonra bıraktı.
...''Ne o Bay Weasley anlaşılan hâlâ bir kıravatla baş edemiyorsunuz.''dedi ve kahverangi gözleriyle mavilere şevkatle baktı.''Yoo aslında...kabul yapamıyorum,neden bunu takmak zorundayım ki?''
Yaşlı adam dudaklarını araladı;
---Neden bunu takmak zorun dayım ki?
Genç kadın tam açıklamaya koyulmuştu ki,kapı yeniden açıldı.Bu sefer içeriye giren genç bir adamdı.Alev rengi saçlara sahipti.Sakalları aynı rengi taşıyor ve çok kısa olmakla beraber modern bir şekilde sadece çenesinin etrafını kaplıyordu..Bu ona çok hoş bir görünüm kazandırıyordu.Gözleri kahverengiydi,ama muazzam bir derinliğe sahipti.Tıpkı kardeşi gibi oda çok asil görünüyordu,gözleri ile yas tutuyordu.Ağır adımlarla onlara doğru ilerledi,aynen kardeşi gibi yüzüne sahte bir gülümseme ilave ettikten sonra dudaklarını araladı,ilk önce hiç bir şey diyemedi,yutkundu,gözlerinin yandığını hissediyordu.
---Ah,baba artık dışarı çıkmalıyız.
Yaşlı adam gözlerini kendi gözlerinden ayırdı,oğluna şevkatle baktı.O anda aynı derinlik ve kahve tonunu hatırladı.
...'''Sadece gözlerine bakarak bir ömrü sürdüre bilirim.'''dedi bakışlarını o yorgun bakışlardan ayırmayarak.'''Üzgünüm hayatım ama bir ömür bakacağımız başka birşeyimiz daha var.'''diye yanıtladı onu genç kadın.Tam o sırada genç adamın elinde kırılacakmış gibi tuttuğu battaniye yumağının içinden gelen sesle irkildiler.Aynı şevkatli bakışları genç adam ona yöneltti,bebeğine,kızına.
Yaşlı adamın gözlerinden bir damla yaş süzüldü.Tebbessüm ederek;
---Siz gidip beni kapının önünde bekler misiniz?Birazdan yanınızda olacağım.
Genç kadın babasına sarıldı,babası saçlarını koşarken kafasını kaldırıp yanağına bir öpücük kondurdu.Genç adam onları yüzündeki gülümsemeyle izliyordu.YAşlı adam bir baba olarak ikisinide öptü.Kardeşler dışarı çıkarken,bablarıda yan duvarda asılı duran büyük fotağrafa doğru ilerledi.Fotağrafın tam önünde durdu.Genç çift mutlulukla gülümsüyordu.Damat kolunu gelinin narin beline dolamıştı.Dönüp sevgili eşine bakınca yüzündeki gülümseme daha bir derinleşiyordu.
...''Bir Weasley olmaya hazır mısın?''Genç kadın adamın yüzüne baktı,şaşkınlığı derin gözlerinden okunuyordu.Genç adam yaklaştı,alnına bir öpücük kondurdu.Kadının tek diyebildiği şey ''Evet'' oldu.Bu sözcüğü duymak genç adamı dünyadaki hiçbir şeyin edemeyeceği kadar mutlu etmişti.Yüzündeki gülümseme derinleşmişti.
Sağ elini kaldırıp güzel geline dokundu,onun kahverengi buklelerine.Yine hafif hafif ağlıyordu.
---Sana minnettarım birtanem.Beni bırakıp gitsende arkanda seni hatırlatacakları bıraktın.Kızmızın saşlarına her dokunduğumda sanki senin saçlarını okşuyormuş gibi oluyorum.Ona her baktığımda seni görüyorum,ona sadece gözlerini ve boyunu verebilmişim.Şikayetçi miyim?Asla.Oğlumuzun gözleri,tıpkı seninkiler gibi,derin ve anlamlı bakıyorlar.Onlar bana senden armağanlar.Damadıma minnettarım,o küçük güzel torumun sadece gözlerini babasından almış ve kahverengi,geriye kalansa annesi aslında sensin.Kahverengi gözlerle de bütünleşince de tıpkı sen.Bana seninle ilk karşılaşmamızdaki hâlini hatırlatıyor.
Adam sağ elininin yüzük parmağındaki yüzüğünü çıkardı,dudaklarına götürüp bir öpücük kondurdu.Yüzüğün üstünde kapartmalar belirdi.'''''Seni seviyorum birtanem.''''.Bu yazı onun yazısıydı.Bu büyüyü evlendikleri gün ikiside bir diğerinin yüzüğüne kendi asasıyla yapmıştı.Bu yüzden kendi el yazıları beliriyordu.
...''CORFUNKE!''büyülü sözü söyledikten sonra o muhteşem gülüşünün arasından''seni seviyorum birtanem'' demişti.Genç adam o sırada onun gelinliğin içinde bir tanrıçaya bencediğini düşünüyordu.
Dışarı çıktı.Oğlu ve kızı onu bekliyorlardı.Hafif bir baş işareti yaptı,oğlu sağ kızı sol tarafına geçti.Kısa ama yaşlı adama yüzyıllar gibi gelen bir süre ilerlediler.İşte oradaydı,hayatının aşkı o tahta kutunun içinde yatıyordu.Birden başı döndü,sendeledi,düşecek gibi oldu ama kızı ve oğlu onu kollarından kavradılar.Adam derin bir nefes aldı.Tabuta ilerledi,böyle bile muhteşem görünüyordu.Dizlerinin üzerine çöktü,hafif hafif hıçkırmaya başladı.Omuzunda bir el hissetti.Döndü,can dostu her zamanki gibi yanındaydı.Kafasını biraz daha geriye çevirdi,kızı oğlunun omuzuna başını gömmüş hıçkırıklardan sarsılıyordu.Ayağa kalktı.Karısının sağ elinin yüzük parmağındaki yüzüğü çıkardı ''Ne yazıkki artık o yazı asla gözükmeyecek.Ama sen zaten bunu,ne yazdığını gayet iyi biliyorsun öyle değil mi hayat arkadaşım?'' diye mırıldandı.Geri çekildi,oğlunun ve kızını arasında,kızının saçlarını bir eliyle okşarken diğer eliyle oğlunun elini tutup karısının defin edilişini seyretti.Bütün işlemler bittiğinde ve yanında sadece ailesi varken,mezarın yanına gitti,karısını taşını okşadı,bir öpücük kondurup asasını salladı.Taşta adamın el yazısıyla''seni seviyorum aşkım,beni bekle sevgilim.''yazısı belirdi.Ailesi mezardan beş-altı metre ileride onu seyrediyordu,yanlarına döndü,''Çocuklar gün batıyor,anneniz bu manzarayı izlemeyi çok severdi.Onun yanında izlemeye ne dersiniz?''dedi ve yere oturdu.Kızı ve oğlu çocuklarını kucaklarına alıp babalarının yanlarına oturdular,onların yanlarınada eşleri.Anneleri ile beraber gün batımını seyre koyuldular.

''Ronald dikkatli olun.'' Hugo'nun mutluluk çığlıklar tepede yankılanıyordu.''Merak etme tatlım,sadece oyun oynuyoruz.''.Hermione başını iki yana salladı ama yüzündeki tebbessüme engel olamıyordu.Rose onun yanında oturmuş kitap okuyordu.Biraz sonra Ron ve Hugo koşarak yanlarına geldi,Ron kızını kahverengi saçlarından öptükten sonra,''Hugo ile benim size izletmek istediğimiz birşey var.Öyle değil mi oğlum?'' Hugo hararetle başını salladı.Ron,Hermione ve Rose kahkahalarına engel olmadılar.''Hadi ama acele etmezsek kaçıcak.Öyle değil mi baba?''Ron Hugo'yu taklit ederek başını hararetle salladı.Hermione ne kadar çok benzediklerini düşündü,tıpkı babasıydı.Ron ve hugo onları günbatımının şahane izlendiği bir yere getirdiler.Hermione manzarayı görür görmez Ron'a baktı.Muzipçe gülümseyip ona bakıyordu.Rose;
----Biliyor musunuz okuduğum kitaptada aynen böyle bir manzarayı betimlemişti yazar.
----Rose senin aptal kitaplarınla ilgilenmiyoruz,dedi Hugo ardından da dil çıkardı.
----Hugo ne kadar ayıp.
----Özürdilerim anne.
----Hadi ama gelin manzaranın tadını çıkaralım.Ron onları yere oturttu,elini karısının beline doladı,Hugo'yu kucağına aldı,Rose'u da yanına oturttu.Şimdi ailecek manzaranın büyüsüne kapılmışlardı.

Yaşlı adamın mavi gözlerinden birkaç damla yuvarlandı.Yorgun dudaklarını aralayıp'''Bekle beni sevgilim.'''diyebildi..

Saol. =)

teşekkürler (:

Rica ederihh Very Happy

» Duygusal bir Harry Potter Hayran Hikayesi..
» beni bekle