Astral İmajlar

“Astral
imajlar” teorisi, okultizmin en özel araştırma alanlarından birini
oluşturmaktadır. Astral planın bir rolü de, yapılan kalıbın, meydana
getirilmiş olan heykelin formunu muhafaza etmek ve üretilmesini
sağlamak olduğu gibi, fizik formların korunması ve üretilmesini
sağlamaktır.

Bu özelliği onun, İlahi Alem’in, meydana
gelecek olan fizik formların aslını oluşturan prensiplerin negatifini
oluşturan bir aynası gibi kabul edilmesinden kaynaklanır.

Okültizme
göre, nasıl ki her obje yada varlık fizik plana bir gölge düşürüyorsa,
aynı şekilde astral plana da bir yansıma gönderir. Bir obje yada varlık
ortadan kaybolduğunda onun astral yansıması devam eder. Her insan
astralde bir ansıma, bir imaj bırakır. Ölüm esnasında insan, çok
değişik yapıda ve özellikte birtakım prensipleri bir arada tutmaya
yarayan bir “birleştirici”, bir “yapıştırıcı”nın tahrip olması ile
birlikte bir hal değişimi yaşar.

1-Fizik beden, et beden geldiği yere, yani dünya toprağına döner.
2-Dünya
yaşamındaki faaliyetler ve hatıralarla ilgili irade, zeka ve hafıza ile
aydınlanmış olan astral beden ve psişik varlık, astral plana ve daha
ziyade onun üst tabakalarına geçerler ve okültistlere göre “elemanter”,
ruhçulara da “perispirital varlık” olarak tabir edilen varlığı
oluştururlar.
3-İnsan varlığının, dünyasal yaşamının çeşitli
öğelerinden süzülmüş hatıralarından kaynaklanan en yüksek ilhamları,
başka bir deyişle, o kişinin yaşamı esnasında yaratmış olduğu ideal,
gaye, şahsın dünyasal kişiliğiyle tamamen alakasız bir varlık halinde,
İlahi Aleme intikal eder.

Gelecekteki yaşamların karakterini belirleyen ve kaynağını oluşturan da bu gayedir.

Bir
durugörünün, kayıp uygarlıklar yada ölmüş kişiler hakkında bilgi
edinmesi, bu “astral imajlar” ile bağlantı kurmasıyla gerçekleşir.
Psikometri (forumda bu konuda bilgi var) çalışmaları da, okültizmin bu
iddialarının günümüzdeki birer kanıtını oluşturmaktadırlar.

Eski
çağlarda tüm bunlar gayet iyi bilinirdi ve şöyle tarif edilirdi: Astral
imaja “gölge” derlerdi. Bu, astral planın en alt bölgelerinde
gelişimini sürdürürdü. Şahsi varlığa, astralin üst bölgelerinde
gelişimini sürdüren “BEN”e “Mane” derlerdi. Varlığın yüksek gayesine
ise “ruh” adı verirlerdi.

Dolayısıyla okültistler, ölmüş bir
varlıkla irtibata geçildiğinde, özellikle materyalizasyon celselerinde,
ilişki kurulanın, o varlığın “astral imajı” mı yoksa, gerçek Ben’i mi
olduğu hususunda dikkatli olmak gerektiğini söylerler. Şayet bu bir
“astral imaj” ise , varlık aynadaki bir yansıma gibi olacaktır. Görünür
durumdadır, bazı
hareketler yapabilir, fotoğrafı da çekilebilir; ama
KONUŞAMAZ. İkinci durumda ise, tezahür eden varlık KONUŞUR. Onu pek çok
kişi görür.

Özetleyecek olursak, Ruhsal plan ile fizik ortam arasındaki astral planda şunlar bulunur:

1-Astralde
tekamül eden her şeyin idarecisi olan yönetici varlıklar. Bu psişik
varlıklar, geçmiş nesillerin, kendi inisiyatifleriyle gelişmiş yüksek
insanlardan oluşmaktadır. (Bunlar kabalada “yönetici ruhlar” diye geçer)
2-Elektriğe benzer bir cevherden oluşan, ama psişik özellikleri olan hususi seyyaleler: astral ışık.
3-Bu seyyalelerin içinde dolanan, insanın etkilerini almaya elverişli bazı varlıklar: elemanteller.
4-Astral
plana has bu özelliklerin dışında, orada ayrıca fizik planda
gerçekleşecek olan formlar, İlahi Alem’in yaratıcı fikirlerinin negatif
bir yansımasından oluşan formlarda bulunur.
5-Fizik planın, buradaki varlık ve objelerin negatif yansıması olan “astral imajlar”.
6-İnsan iradesinden yada İlahi Alem’den sudur eden ve astrali harekete geçirsen seyyaleler.
7-Enkarne
olmak (doğum) için yada ölüm sonrasında astralden geçmekte olan insan
varlıkları. Burada ayrıac, deney yapmakta olan inisiye ve majisyenlerin
astral bedenlerine de rastlanabilir.