Gün Geceye Dönüyor ...

Gün geceye dönüyor...
Sabahın ilk ışıklarıyla kapıldığımız umutlar,
Gecenin karanlığına sönüyor.
Geride sadece umut kırıntılarından artan anılar ve hatıralar...

Her derde deva dediğimiz zaman
Bıçak gibi saplanır,
Yüreğimizin en derin yerine.
Kanayan yaraları saracak eller nerde?
Nerde sevgili, nerde yar?

Sevgiliden kalan sadece gözler.
Neredesin sevgili?
Bakışında bütün hücrelerimi donduran gözlerin nerde?
Ellerimi tuttuğunda vücudumu titreten ellerin...
Nerdesin sevgili?

Gün geceye dönüyor,
Sen yine yoksun.
Gözlerin yok yine, ellerin yok.
Gittiğin gün beni de götürdün,
Kendimi tanıyamaz oldum.

Ya bir an önce dön,
Ya da kendimi bana ver.
Olmuyor,
Olmuyor gözlerin olmadan.
Ellerin olmadan olmuyor.

Yüreğinden uzak geçmiyor zaman,
Gün geceye dönüyor.
Bir tek sen dönmüyorsun be sevgili.
Bir tek sen yoksun!...