Yaşanmış efsaneler.

(1)



YAŞAYARAK ÖGRENMEK !!!



Bir gün NapoLyon düşman askerlerinden kaçarken, bir bakkal dükkânına girmiş.

Bakkala hemen kendisini saklamasını emretmiş. Bakkal da Napolyonu müsait bir yere saklayıp, biraz sonra gelen düşmanları da :

'Az evvel biri koşarak şu tarafa kaçtı.'



diye savuştur­muş. Nihayet biraz sonra Napolyon'un muhafızları
yetişmişler. Bakkal ömründe bir daha karşilaşamayacağı Napolyon'a
sormuş:
'Efendim, af buyurun ama merak ettim, ölümle bu denli burun buruna gelmek nasıl bir duygu?'



Napolyon birden öfkelenmis.

'Sen kim oluyorsun da benimle böyle dalga geçercesine konuşabiliyorsun?'

diye bağırmış. Hemen askerlerine, Adamcağızı kurşuna dizmelerini emretmiş.

Askerler bakkalın gözünü bağlayıp, karşisına dizilmişler. Mermiler namlulara sürülmüş, artık 'ateş' emri verilecek...

Adamcağız içinden:

'Ah, ne yaptın sen? Şimdi ölüp gideceksin'

diye düşünürken,arkadan bir çift el uzanmış, gözündeki bağı açmış.Karşisında Napolyon varmış. Tek cümleyle cevaplamış Napolyon:



'İşte böyle bir duygu!'

"Yaşayarak ögrenmek, bedeli en yüksek ögrenme biçimidir..."





(2)



Mimar Sinan'dan Mektup Var..



Birkaç yıl önce, Süleymaniye Camii'sinin yıkılma tehlikesiyle karşı karşıya kaldığı anlaşılmış.

Eğer çözüm bulunamazsa, koca cami kısa bir zaman içinde yıkılacakmış.

Caminin tüm taşıyıcı yükü kemerlerindeymiş. Bu kemerlerin ortalarında
bulunan kilit taşları zamanla aşınmış. Ama elde yazılı bir proje
olmadığı için nasıl değiştirileceği bilinmiyormuş.


Hemen Türkiye'nin en yetkin mühendis ve mimarlarından oluşan bir heyet oluşturulmuş.

Ortaya bir sürü fikir atılmış. Her kafadan bir ses çıkmış ama sonuç alınamamış.

Tartışmalar sürerken caminin içinde büyük bir karmaşa sürüyormuş.
Ülkenin çeşitli bilim kuruluşlarından bir sürü mimar, mühendis
kemerleri inceliyormuş.
Bu adamlardan biri ortalarda dolanırken, kazara, gizli bir bölme bulmuş. Bölmede, üzerinde eski yazı olan bir not varmış.

Uzmanlara inceletilen kağıdın orijinal olduğu belgelenmiş.



Bu kağıt parçası bizzat Mimar Sinan'ın imzasını taşıyan bir mektupmuş.
Mektupta yazılanlar tercüme ettirilince ortaya şöyle bir metin çıkmış.
"Bu notu bulduğunuza göre kemerlerden birinin kiLit taşı aşındı ve

nasıl değiştirileceğini biLmiyorsunuz."

Koca Sinan, kademe kademe, kilit taşının nasıl değiştirileceğini anlatıyormuş.

Heyet Sinan'ın söylediklerini aynen yapmış. Süleymaniye camisi böylelikle kurtarılmış.

Bu mektup şu an Topkapı Sarayı'nda saklanıyor..


(3)



Dahi Yarışmacı



"Kim 500 Milyar İster" yarışmasının orijinali ABC televizyonunda yayınlanan "Who Wants To Be A Millionaire?" yani "Kim Milyoner Olmak İster?" Bize uyarlarken milyoner demek komik duracağından adını değiştirmişler tabii.

Yarışmanın orijinali bizdeki gibi sönük de geçmezmiş. Çok heyecanlı
yarışmalar yaşanırmış. Bir sürü efsanevi yarışmacı gelip geçmiş.


Bunlar arasında biri varmış ki; onun gibisi bir daha gelmemiş.

Bu arkadaşın genel kültürü müthişmiş.

En son soruya kadar hiç joker kullanmadan gelmiş.

Her seferinde hiç duraksamıyor, "Son kararım" dedikten sonra yanıtı verip gülümsüyormuş.

Sunucu kıl olmuş tabii. Çünkü yarışmanın heyecanı, yarışmacının duraksaması, ikileme düşmesi, yüksek sesle, "Acaba o mu, yoksa bu mu?" diye acı çekmesindeymiş.



Hatta yarışma sorularını hazırlayanlar adamlar da sinir olup, her soruyu normalinden daha da zorlaştırmışlar.

Ama bizimki bana mısın demiyormuş. Doğru yanıtlatı gülümseyerek, gözünü kırpmadan veriyormuş.



Soruları hazırlayanlar, yarışmacının son soruya doğru yanıt veremeyeceğinden çok eminlermiş.

Gerçekten de soru geldiğinde bizimkinin yüzü değişmiş. Soru çok, ama çok çok zormuş.

Yarışmacı biraz düşündükten sonra, "Telefon etme jokerini kullanacağım" demiş.

Sunucu sevincini gizleme gereği görmeden sırıtarak, 'Kimi arayacaksınız?" diye sormuş.

Yarışmacı, "Babamı" demiş.

Telefon bağlanmış. Sunucu, durumu yarışmacının babasına açıklayıp,
soruyu oğlunun soracağını söylemiş ve sözü yarışmacıya bırakmış.
Bizimki,
"Alo baba? Ben şu anda 'Kim Milyoner Olmak İster?' yarışmasındayım.

Şu anda 1 milyon dolar kazandım.

Haberi de ilk benden duymanı istedim" demiş.

Sonra da yine gülümseyerek doğru cevabı vermiş : )

(4)



MARLBORO NasıL TutuLdu ..??



Marlboro firması ilk kurulduğunda işleri çok kötü gidiyomuş. Şirket iflasın eşiğindeyken bi adam gelmiş,

“Satışları bir ayda 3 katına çıkarırım ama bunun karşılığında da şirketin yarısına ortak olurum.

Yok çıkaramazsam ömrümün sonuna kadar fabrikada bedava tütün sararım” demiş.

Malbora’nın sahipleri zaten çıkmaz sokaktaymış,

“Bi haftaya kalmaz batıcaz, kaybedicek neyimiz var ki”

diyerek kabul etmişler teklifi. Adamın bunlardan tek isteği binlerce boş Malbora kutusuymuş.

Zaten depoda milyonlarcası varmış, talebini karşılamışlar hemen.

Sonra bizimki bütün paketleri tek tek ezmiş ayağıyla,

gece 12’den sonra da hepsini uçaktan bütün Amarika’nın üstüne atmış.



Sabah millet uyanınca bi bakmış ki her tarafta boş malbuş kutuları.

“Yav, bu sigara bu kadar çok içildiğine göre vardır bi hikmeti” diyerek tekel bayilerine akın etmişler.

Şirket o ay 3 değil 5 katı satış yapmış. Taabi bizim adam da şirketin yarısına ortak olmuş.

O kişi de Philip Morris’in ta kendisiymiş.


(5)



HırsızLığın Böylesi GörüLmedi..



Hırsızın biri, bi apartmanın çatısına çıkıp gözüne kestirdiği bi dairenin anten kablosunu kesmiş.

Evin ahalisi o sırada televizyon seyrediyomuş.

Yayın kesilince, TV'yi bir-iki kurcaladıktan sonra, "BozuLdu heraLde" diye düşünüp, yatmışlar.



Ertesi gün adam işe gittikten sonra kapı çalınmış. Kapıda mavi iş önlüklü biri. Adamın karısına,

"Yenqe, beni abi qönderdi. Sizin teLevizyon bozukmuş qaLiba. 'ALın da bir bakın' dedi" demiş.

Kadıncağız da ne bilsin, vermiş tabii televizyonu.

Akşam adam eve geldiğinde televizyonu görmeyince sormuş haliyle.

Kadın da, "Aa! Sen bi usta qönderip aLdırdın ya qündüz" demiş.

İşin aslı ortaya çıkınca adam dumur olmuş.

Yapacak bi şey olmadığından televizyonun üzerine bi bardak soğuk su içmişler.



Aile olayın olduğu hafta sonu balkonda kahvaltı yapıyomuş.

Bizim hırsız da o sırada aşağıdan ıslık çala çala geçmez mi?!

Kadın o an hırsızı tanımış ve

"Bey, teLevizyonu çaLan işte buydu!" demis. Adam hemmen pijamalarla apar topar aşağıya inip hırsızı kovalamaya başlamış. Herif tazı gibi koşuyomuş.

Bizim adamcağız da, garibim, gurur meselesi yaptığından dalağını tuta tuta kovalıyomuş.



Beş dakika sonra evin kapısı çalınmış.

Bi adam, evin hanımına,

"Yenqecim abi hırsızı yakaLadı. Şimdi karakoLdaLar. PantoLonuyLa, cüzdanını istiyor" demiş.

Kadın da vermiş tabii ki normal olarak.



Bu arada bizim adam hırsızı uzun bir süre kovalamış ama nafile, herif
sokak aralarında kaybolup gitmiş. Umudu kalmayınca kan ter içinde eve
dönmüş.
Kapıdan girer girmez, televizyonun üstüne bir de pantolon ve cüzdanın gittiğini öğrenince o şokla koltuğa yığılıp kalmış....

çok güzeller saol

ya pek bilmiyorum ama bişi sorcam..

napolyon zamanında ateşli silah varmıydı ( mermi )

Demek ki var.

bence yok

Tartışma arıyosun

Gel msne