Osman Cemal Kaygılı

(1890-9.1.1945)
Hikâye ve roman yazarı. İstanbul’da doğdu. Bakkal Mus­tafa Aga’nın okludur. İlköğrenimini Cezrî Kasım Paşa ilkokulu’nda yaptı Eğrikapı Rüştiyesi İle Askerî Kâtip Okulu’nu bitirdi. Askerî birliklerde kâtiplik yaptı. Bir ara Sinop’a sürüldü (1913). Dönüşte kâtipliğe devam etti. 1917′de emekli ‘oldu. Osman Cemal Kaygılı çiftçilik ve ziraat ile uğraştı (1917-1920). 1925-1932 yıl­ları arasında da öğretmenlik yaptı. İstanbul’da öldü; Eyüp Tokmaktepe Mezarlığı’na gömüldü.
1911′den itibaren çıkan mizah gazete ve dergilerinde çı­kan yazıları ile tanındı (Eşek, Karagöz, Aydede, Ayine, Güler-yüz Akbaba, İkdam, Sabah, Hakikat vs.), Bâzı yazılarında Anber takma adını kullandı. Hikaye ve romanlarında Ahmet Rasim ve Hüseyin Rahmi Gürpınar üslûbunu devam ettirerek İstan­bul’un kenar mahallelerindeki hayâtı anlattı. İstanbul folk­lorunun zengin örneklerini bulduğumuz bu eserler tatlı bir dil ile yazılmıştır. Tiyatro eserleri de vardır.

Öyküleri:

1. Eşkiyâ Güzeli (1925), 2. Sandalım Geliyor Varda (1938), 3. Altın Babası (1923), 4. Bir Kış Gecesi (1923, Anber imzası İle), 5. Çuvalcı Şeyhinin Halefi (1923), 6. Çin­gene Kavgası (1925, Anber imzası İle), 7. Goncanın İntiharı (1925).

Romanları:

1. Çingeneler (1939), 2. Aygır Fatma (1944), 3. Bekri Mustafa (1944). Oyunları: 1. Mezarlık Kızı (1927), 2. Üfürükçü (1925), 3. İstanbul Revüsü (1925). Folklor ve dil araştırmaları: 1. istanbul’da Semaî Kahveleri ve Mey­dan Şâirleri (1937), Argo Lügati (tefrika). Çingeneler romanı ile CHP Roman Yarışması’nda derece aldı (1942).

teşekkürler..